Parkinson hastalığı, genellikle 60 yaş üzerinde görülen ve yaşam kalitesini önemli ölçüde etkileyen bir hastalıktır. Hareketlerde yavaşlama, titreme, kaslarda katılık gibi belirtilerle kendini gösterir ve sosyal hayatı olumsuz etkiler. Parkinson, tamamen tedavi edilemez bir hastalık olmasına rağmen, son yıllarda geliştirilen tedavi yöntemleri ile hastaların yaşam kalitesini artırmak mümkün olmuştur. Bu yöntemlerden biri de beyin pili uygulamasıdır.
Parkinson Tedavisinde Öncelik İlaç
Parkinson tedavisinde ilk aşamada genellikle ilaçlar kullanılır. Bu ilaçlar, beyin sapında mevcut olan dopamin maddesinin üretim açığını kapatmayı amaçlar. İlaçlar, mevcut şikayetlerin azalmasını sağlayabilir ancak hastalığın ilerlemesini durduramaz. Ayrıca, ilaçların yan etkileri de olabilir. Bu nedenle, ilaç tedavisi yetersiz kalırsa veya yoğun yan etkiler gelişirse, beyin pili yöntemi devreye girebilir.
Beyin Pili Nasıl Yerleştirilir?
Beyin pili yönteminde, beyin içine elektronik çubuklar yerleştirilir ve bu çubuklar dışarıdan kontrol edilebilir bir güç kaynağı ile birleştirilir. Ameliyat öncesi detaylı bir planlama yapılır ve kişinin şikayetlerine ve ihtiyaçlarına göre beyin pili yerleştirilecek hedef bölge belirlenir. Ameliyat sırasında kişiye lokal anestezi uygulanır ve başına bir çerçeve yerleştirilerek beyin tomografisi ile MR görüntüsü birleştirilir. Bu sayede elektrotlar çok hassas bir şekilde hedef bölgeye yerleştirilir. Ameliyat sonrasında, kişi ve hekim tarafından beyin pili ayarları kontrol edilebilir ve en fazla verim alınabilen değerler ayarlanabilir.
Parkinson Etkileri Önemli Ölçüde Azalır
Beyin pili uygulamasının ardından, Parkinson hastalığının belirtileri önemli ölçüde azalabilir. Kişi, günlük yaşam aktivitelerini daha rahat bir şekilde yapabilir hale gelir. Örneğin, ayakkabı bağlamak, çay içmek gibi basit ama günlük yaşam için önemli olan aktivitelerde daha fazla bağımsızlık kazanabilir. Ayrıca, bazı kişilerde yazma becerisinde de düzelme görülebilir.
Parkinson hastalığının tedavisinde beyin pili yöntemi, ilaç tedavisinin yetersiz kaldığı durumlarda veya yoğun yan etkiler geliştiğinde tercih edilebilir bir seçenektir. Bu yöntem sayesinde hastaların yaşam kalitesi önemli ölçüde artabilir ve günlük yaşam aktivitelerini daha rahat bir şekilde yapabilir hale gelebilirler.
