Türkü, Türk halk müziğinin en önemli türlerinden biridir. Türküler, halkın yaşamından, duygusal deneyimlerinden, doğa ve aşk gibi konulardan esinlenerek oluşturulur. Genellikle anonim olarak söylenen ve kuşaktan kuşağa aktarılan türküler, Türk kültürünün önemli bir parçasıdır.
Türküler, genellikle saz eşliğinde söylenir. Bağlama, Türkülerin vazgeçilmez enstrümanıdır. Türk halk müziğinde kullanılan diğer enstrümanlar arasında keman, klarnet, ud, ney ve darbuka gibi çeşitli enstrümanlar bulunabilir. Türküler, genellikle kısa bir giriş, dört dizeden oluşan bentler ve bir nakarat bölümünden oluşur.
Türküler, genellikle yerel ağızlarla söylenir ve bölgesel farklılıklar gösterebilir. Her bölgenin kendine özgü bir türkü repertuvarı vardır ve bu türküler o bölgenin kültürel kimliğini yansıtır. Örneğin, Karadeniz bölgesinde yaygın olan horon türküleri, Ege bölgesindeki zeybek türküleri veya Anadolu'nun çeşitli yörelerindeki bozlaklar gibi.
Sözleri ve melodileriyle insanlara duygusal bir bağ kurar ve halk arasında birleştirici bir etkiye sahiptir.
Türküler, Türk halk müziğinin zengin bir mirasını oluşturur. Geçmişten günümüze kadar pek çok türkü bestelenmiş ve söylenmiştir. Türküler, geleneksel olarak sözlü olarak kuşaktan kuşağa aktarılmış olsa da, günümüzde kaydedilerek ve yazılı olarak da korunmaktadır. Türkü söylemek, Türk kültüründe önemli bir yer tutar ve halk arasında sıkça icra edilen bir sanattır.
